Zoals enkelen van jullie inmiddels al weten verliep mijn reis van Quito naar Montanita (met een overnachting in Guayaquil) niet zonder problemen. Het verhaal is als volgt;

Toen ik naar de evenaar ging afgelopen vrijdag, heb ik in mijn hostelkamer in Quito mijn portomonnee verstopt tussen mijn lakens op bed, zodat niemand hem zou vinden als ik weg was. Ik was bang dat ik onderweg in de drukke bus wellicht bestolen zou worden, dus het leek me veiliger om hem op mijn kamer te laten liggen die dag. De inhoud van de portomonnee: Mijn rijbewijs, bankpasje, ID-kaart, Duikpasje, Verzerkingspasjes en 100 euro aan contanten. En jullie raden het al: zaterdagochtend, toen ik vroeg naar Guayaquil vertrok met een bus die 9 uur aan één stuk rijdt (één kleine pauze van 20 minuten), was ik in de veronderstelling dat mijn portomonnee gewoon in mijn tas zat, zoals de hele week al het geval was. Dus ging ik naar het busstation en stapte nietsvermoedend in de bus naar Guayaquil, die overigens pas om 10.00 uur vertrok in plaats van 09.00 uur, waardoor ik net in het donker in Guayaquil aankwam (geen pretje!).

Na 3 uur rijden merkte ik dat de portomonnee niet zat waar ik hem verwachtte, maar ik kon niets anders doen dan blijven zitten en 6 uur wachten totdat ik op mijn bestemming zou aankomen en het hostel kon vragen of ze iets gevonden hadden. Uitstappen in the middle of nowhere zonder een bus terug leek me niet verstandig en het zou maar de vraag zijn of mijn portomonnee er dan uberhaupt zou zijn. Ik ben dus maar blijven zitten in de bus en heb mezelf 1001 keer vervloekt, hoe dom kun je zijn?! De omgeving was overigens wel erg mooi, vooral de eerste 3 uur reden we door een prachtig berglandschap met veel jungle en hier en daar zelfs een waterval. In de bus zat ik naast een afrikaans ogende vrouw met een lieve, kleine baby, die helaas wel weer verschoond moest worden… (volgens mij trek ik het aan!)

Het uitzicht in de bergen net voordat ik besefte dat mijn portomonnee weg was

Eenmaal in Guayaquil aangekomen (en na een spannende wandeling door de ongure buitenwijken van Guayaquil, waar ik achteraf niet met plezier aan terugdenk) heb ik meteen de receptie naar mijn vorige hostel laten bellen in het spaans, maar de schoonmaak had niks gevonden. Daarna ook nog het hostel gemaild voor de zekerheid, maar geen reactie. Erg balen dus, en dat het geld weg is is jammer, maar die pasjes zijn vele malen erger om te missen, vooral nu ik ze hier nodig heb, en daar heeft de oneerlijke vinder toch niets aan, maar ja. Mijn zelfvertrouwen liep die avond een flinke deuk op! Gelukkig had in mijn creditcard apart bij mijn paspoort zitten, dus die was niet weg. Uiteindelijk ben ik na een nachtelijke skype-sessie met Renee (het was bij haar 04.30, de arme schat), waarbij ze mijn bankpasje heeft laten blokkeren, maar naar bed gegaan in een lege 6-persoons dormroom die veel weg had van een gevangenis, maar dat terzijde.

De volgende ochtend ben ik aangifte gaan doen op het vliegveld van Guayaquil, omdat dat slechts 5 minuten lopen bij mijn hotel vandaan is en ik om 13.00 uur weer de bus naar Montanita moet hebben omdat morgen mijn taalcursus begint. Met de aangifte onder de arm loop ik terug naar mijn hostel om mijn backpack te halen, en vanaf dat moment gaat het allemaal heel voorspoedig; Ik heb een email in mijn inbox van het hostel in Quito, ze hebben mijn portomonnee gevonden! Daarnaast ontmoet ik Krystal, een Amerikaans meisje dat ook naar Montanita gaat en me vraagt of ik een taxi met haar wil delen naar het busstation. Krystal spreekt ook spaans en het is erg fijn dat ik eindelijk weet wat er overal gezegd wordt.
De busrit naar Montanita vliegt voorbij (ook al zit ik niet naast Krystal en kijk ik alleen maar een beetje naar de tv en naar buiten) en voordat ik het weet sta ik in Montanita, eindelijk! Mijn eerste indruk zal ik tot morgen bewaren, net als de foto’s, maar het is een heel stuk beter dan wat ik tot nu toe gezien heb. Ik ben blij dat ik nu eindelijk een tijdje op één plek kan blijven.

Mijn eerste maaltijd in Montanita

6 Thoughts on “Dag 5 en 6: Van Quito naar Montanita

  1. Leo on 30/07/2012 at 10:08 said:

    De begane “domheid” gauw op de voorgrond wissen en achter je laten, Sander! (maar op de achtergrond natuurlijk voldoende lang vasthouden om je niet een tweede maal aan dezelfde steen te stoten!). Hopelijk heb je je portemonnee gauw weer terug en dan echt onbezorgd over tot de orde van de zon, het strand en de rollende r (of is dit de verkeerde volgorde?)!!
    Pizza’s zien er in Montanita in ieder geval rijk en appetijtelijk uit!

  2. Jeroen B on 30/07/2012 at 11:30 said:

    Goeie verhalen! Frappant dat nou juist jij iets kwijtraakt zeg ;). Staat er nog cavia op het menu in de komende dagen? Veel plezier nog!

  3. je snoesje on 30/07/2012 at 12:01 said:

    Lief vriendje van me, doe het graag voor je hoor! En vind je toch wel leuk. Ben ik iig nog ergens beter in dan jij 😉 Daarom vind je me ook zo leuk want je weet dat je altijd op me kan rekenen 😛 Ben blij dat je portemonnee weer gevonden is en nu maar hopen dat hij veilig in Montanita aan komt! En idd ben ik al in rang gestegen hahaha zoals Floris vraagt, nadat je me midden in de nacht bezig hebt gehouden? 🙂
    Denk toch dat ik je meer mis dan Mara maar dat terzijde 🙂
    Ik doe mijn best om zo snel mogelijk bij je te zijn zodat je de dingen met me kan delen. Helaas heb ik nog steeds geen suikeroom waardoor ik sneller naar je toe kan komen want we moeten nu wel heel veel incasseren.
    Hoop dat je Spaanse les goed gaat vandaag!
    Spreek je snel weer lieverd.
    Dikke kus je meisje

  4. Hanneke on 30/07/2012 at 12:38 said:

    Lieve Sander
    Wat een vréselijke pech had je en hoe vréselijk naar zal jij je gevoeld hebben. Vind het heel vervelend voor je.
    “Alles heeft een reden” heet het boek wat ik op dit moment lees. Gebeurtenissen kunnen je uit het lood slaan, maken je onzeker of angstig maar de schrijfster gaat er van uit dat, ongeacht wat je overkomt, er niet alleen iets waardevols uit die gebeurtenis zal voortkomen, maar het simpelweg ook noodzakelijk is dat dit juist jou overkomt: je leert ervan en je groeit erdoor. Interessant boek. Toch wens ik je fijnere levenslessen toe!!!
    Rob heeft ons net de site getoond van jou verblijf in Montanita; ziet er goed en aantrekkelijk uit!! Dus…… genieten maar weer!!

    Veel liefs, Hanneke

  5. Willemien Foolen on 30/07/2012 at 19:19 said:

    Hoi Sander,
    je onderhoudende verslagjes weer gelezen. Heel Leuk!
    Jammer dat je portemonnee even kwijt was maar ja soms denk je dat je een goede beslissing neemt en blijkt achteraf dat je het toch beter anders had kunnen doen. Goede leer voor de volgende keer zullen we maar zeggen en geniet van het feit dat hij weer terecht is.
    Verder veel succes met je spaanse les want je merkt wel dat een beetje de taal des lands spreken toch wel handig is en voor de komende tijd veel reisplezier!
    Groetjes Willemien

  6. jolanda vd boogaard on 30/07/2012 at 19:48 said:

    heej sander
    he he ik heb eindelijk de tijd gevonden om je verhalen te lezen.
    super leuk weer en weer mooie foto`s.
    hahahaha echt weer sander om iets te verliezen. alleen al vroeg in je reis.
    nu maar hopen dat het goed blijft gaan hihihihi.
    heel veel succes met je spaanse les.
    xxx jootje

Post Navigation