Nou, eindelijk is het dan zover; Ik wordt sochtends wakker in Montanita! De eerste nacht werd ik overigens wel meteen op de proef gesteld, want rond 00.19 lokale tijd was hier een aardbeving! En nog niet eens zo’n kleintje, want het epicentrum lag slechts 20 km verderop en hij had een kracht van 4.8 op de schaal van richter (volgens de internetbronnen). Ik sliep gisteren al om 21.00 uur en dus werd ik midden in de nacht wakker uit mijn diepe slaap, doordat het stapelbed waarin ik lag hard heen en weer schudde. Eerst dacht ik dat er iemand boven me was komen liggen en dat die zich omdraaide, maar toen werd het zo heftig dat ik toch even overeind ging zitten, want dit kon onmogelijk iemand zijn die zich rustig omdraait. Op zoek naar een logische verklaring dacht ik nog even dat er iemand hard aan mijn bed aan het schudden was om me wakker te maken, maar de kamer was donker en leeg. Een paar seconden later hoorde ik buiten mensen praten en ze hadden het over een aardbeving. Best heftig dus, al was het “schouwspel” al voorbij voordat ik wakker was en er erg in had wat er precies gebeurde. Aardbevingen komen hier vaker voor, maar naar ik begrepen heb is die van gisteren wel een van de meest heftige in Montanita van de laatste tijd.
Internetinfo over de aardbeving
De taalschool waar ik de eerste dag werd verwacht was erg relaxed! Het ligt tegen een berghelling aan en heeft prachtig uitzicht over Montanita en de zee. Ik werd de eerste dag verwacht om 07.40 in de ochtend en moest eerst een test invullen. Daaruit bleek dat ik mijn eigen naar weet, maar mijn kennis van het Spaans verder zeer nihil is. Ik werd vervolgens ingepland voor de lessen van 10.00 tot 12.00 uur en van 15.00 tot 17.00 uur elke dag, de rest van de week.
Het “klaslokaal” waar ik mijn privéles ontvang
Bij mijn eerste les blijkt dat ik de rest van de week privéles heb, want de 3 dames die me eigenlijk zouden vergezellen horen qua niveau niet in mijn klas thuis en vertrekken dan ook voorspoedig naar een andere leraar. Ik krijg daardoor in de ochtend de volledige aandacht van profesor Jorge en in de middag van profesora Maria. De les zelf gaat erg snel en ik krijg enorm veel informatie op me afgevuurd in een korte tijd. Mijn huiswerk voor de eerste dag bestaat vooral uit woorden, ongeveer 200 stuks. En morgen weer, dus ik heb nog een hoop te doen tussen mijn lessen door.
Het uitzicht vanaf mijn studieplek over Montanita
Om 12.00 krijgen ik, Krystal (USA), Nina (DE) en Michael (DE) een rondleiding door montanita van Maaike (DE) één van de begeleidsters hier. Erg handig, want nu weten we waar goedkope dingen te halen zijn en waar we vooral niet naar binnen moeten gaan. Om 19.30 gaan we met zijn zevenen uit eten, want ook April (USA) en Sara (USA) voegen zich bij ons. Het eten hier is echt zeer goed, al is het vergeleken met Quito wel wat duurder (8 dollar voor een goed hoofdgerecht).
Mijn residentie (links achterin) met het zwembad op de voorgrond
Het strand van Montanita
In het dorpje Montanita, een echte relaxte alternatieve sfeer
Na het avondeten ga ik nog even wat leren en val vervolgens om 22.00 in slaap, in de hoop dat ik morgenochtend fit genoeg ben om nog even wat te leren voordat ik aan mijn volgende les begin. Ik verwacht pas eind van de week weer een nieuw blogje te posten, want er is hier minder boeiend nieuws dan in Quito en ik heb het druk genoeg met Spaan leren! 😉 Adios amigos!
Nou, nou wat maak je allemaal mee. Ik ben niet overal jaloers op.
Ik geloof graag dat de aardbeving in de nacht een rare gewaarwording is.
Als het hier bij blijft is het nog te doen.
Spaans leren gaat goed zo te zien. Succes verder! Leer ze!
Groetjes, Willemien.
kus
Hoi Sander,
Pas een week weg en al zo veel beleefd. Blijf alert, geniet van alles en veel succes met je Spaans. Je foto’s zijn prachtig.
Groetjes, Ineke en Jan
Hoi Sander,
Pas een week weg en al zoveel indrukken opgedaan en emoties doorstaan! We hebben je verhalen met plezier, maar soms ook met enige bezorgdheid gelezen en we zijn net als jij blij dat je nu een poosje op een plek blijft.
Femke en Guus.logerden bij ons toen je verhaal van de eerste busrit binnenkwam; Femke heeft het aandachtig gelezen en vond het vooral cool”!
Wat een eerlijke Zuid-Amerikaan, die hostelbaas! Maar hoe gaat het nou verder met je portemonnee, gaan ze die naar je opsturen, of hoe krijg je die terug? Ik hoop voor je dat die 100 euro er bij ontvangst nog inzit!
We wensen je een fijne en leerzame tijd in Montanita, hopelijk heb je ook nog tijd om een beetje te genieten van de omgeving en het strand.
Heel veel groetjes, en je volgende verslag verwachten we in het Spaans!
Puck en Maaike
Buenos días Sander,
Dat moet een schokkende ervaring zijn geweest om zo uit je bed geschud te worden.
Ben reuze benieuwd naar jouw ervaring met dit “taleninsituut”?
Toen ik een paar maanden geleden hun site bezocht kreeg ik een positieve indruk. Wat denk je,is er ook plek voor een iets ouder jongere ?
Ik kijk met belangstelling uit naar jouw volgende bericht.
Doe je best en vergeet niet te genieten (maar dat gaat volgens mij wel lukken)
Groeten Rob
Ga d’r maar vanuit, Sander, dat het gebied je even bij wijze van hartelijk welkom de hand heeft willen schudden, maar daarbij haar eigen kracht wat heeft onderschat. Betekent wel dat je even op je hoede moet zijn, als je straks Montanita weer verlaat en op weg gaat naar het Incapad. Een nieuwe vriendelijk bedoelde geste is dan niet denkbeeldig (of begin ik nu al net zo animistisch te denken als de oude Inca’s?)!
Ben benieuwd of je eerste stappen op het pad van het español meer volop inspirerende uitdaging dan schier onneembaar lijkende muur voor je betekenen. Anyway … probeer maar goed proactief bezig te zijn in het natuurlijke practicum buiten de lessen (op het zonnige strand of aan een zwoele bar, of zo)!
¡Le deseo mucho éxito!
“… Equador weer verlaat …” en “Een even vriendelijk bedoelde afscheidsgeste …”.
¡Disculpe!