Dag 13 tot 18: Sugardaddy

Hola amigos! Het heeft even geduurd (sorry!), maar na een week vol nieuwe ervaringen heb ik inmiddels weer genoeg stof verzameld om een blogje te schrijven. Het is doordeweeks gewoon te druk om de tijd te vinden om iets online te zetten, vandaar dat ik me op het weekend richt. Afgelopen week heb ik mijn voormalige privékamer gedeeld met 2 dames; Natalie (AUS) en Anna (FIN), twee aardige meiden met wie ik gelukkig erg goed op kan schieten. En doordat ik bij het uitgaan een beetje op ze let en een enkele keer wat geld heb voorgeschoten, ben ik de afgelopen week benoemd tot “sugardaddy”, de beschermer van de sugarfamily. Helaas zal Natalie ons dit weekend al verlaten en valt de familie dus uit elkaar, maar wellicht dat er morgen weer nieuwe gezinsleden voor voor de deur staan aangezien zondag de grote wisseldag is hier. In elk geval is mijn gezelschap stukken beter dan het gezelschap dat ik in het verleden in andere hostels heb gehad, waar kamergenoten vaak nauwelijks contact zoeken en de hele dag in bed liggen of diep in de nacht dronken thuiskomen.

Omdat ik de afgelopen week verschillende dingen heb gedaan die het vertellen waard zijn, maar dat niet echt goed in één verhaal past, zal ik nu per gebeurtenis het een en ander toelichten;

Geld pinnen: Voor het eerst sinds mijn verblijf in Ecuador kom ik zonder geld te zitten en ik besluit de enige bank in het dorpje maar eens met een bezoekje te vereren. Omdat de pinautomaat buiten werking is (waarschijnlijk vanwege geldgebrek) staat er een flinke rij bij het enige loket dat er is. Omdat ik echt geld nodig heb (mijn laatste 5 dollar zijn met een beetje geluk net genoeg voor een avondmaaltijd) sluit ik achteraan in de rij, waarin ik ongeveer 50 minuten sta te wachten. Gelukkig hoef ik me niet te vervelen, want na een aantal minuten komen er 4 politieauto’s, 2 gepantserde voertuigen en ongeveer 20 bewapende agenten de gehele straat afzetten. Met getrokken pistolen en zelfs mitrailleurs wordt elke hoek van de straat geblokkeerd en bewaakt door brede mannen in een kogelvrij vest en met een donkere zonnebril op. Best imposant om mee te maken, het is alsof we op het punt staan om in een enorm vuurgevecht terecht te komen. Uiteindelijk blijkt het allemaal te gaan om een bijbevoorrading van de bank, één relatief kleine tas wordt na lang wachten en observeren vanuit de gepantserde auto de bank binnen gesmokkeld. Gelukkig heeft het schouwspel geen invloed op mijn geldopname en loop ik even later met 300 dollar op zak terug naar de Cabanas.

Black out: Op dinsdag zitten we zonder stroom in de ochtend en dat betekent geen licht, maar ook geen water! Het gevolg is dat we niet kunnen douchen in de ochtend, niet naar de wc kunnen (er is immers geen water om die door te trekken), geen internet hebben en zelfs de pinautomaat in het dorpje niet werkt (best bijzonder dat ze bij de bank geen agregaat hebben overigens). Gelukkig zijn enkele Montanitanen wel gewend aan dit verschijnsel en gaan er op verschillende plekken in het dorpje agregaten aan. Op school hebben we ook een agregaat, dus de wc wordt goed gebruikt die ochtend. Rond een uur of 15.00 is er weer stroom en gaat het leven verder alsof er niks gebeurd is, prachtig!

Surfen: Jawel, het is er deze week eindelijk van gekomen; surfen! Na enkele mislukte pogingen in Santa Cruz (USA, te weinig tijd) en Melbourne (AUS, geen golven) heb ik eindelijk een surfplank gehuurd en ben ik gaan surfen. Het lukt me verschillende keren om overeind te komen, maar minstens even vaak val ik al voordat ik ook maar even sta. Het is erg moeilijk omdat de golven enorm zijn en het water als een muur op je af komt wanneer je probeert om het diepe weer op te zoeken. Gelukkig ben ik samen met Stina (Noorwegen) en Thomas (Noorwegen) en lukt het ook hen niet echt om overeind te komen, het ligt dus niet helemaal aan mij. Na 40 minuten houden we het voor gezien, omdat we inmiddels erg ver zijn afgedreven en de surfplanken binnen een uur terug moeten zijn bij het verhuurtentje. Daarnaast zijn we echt doodmoe en is het dus wel weer mooi geweest voor vandaag. Een leuke eerste surfervaring al denk ik dat de golven net iets te hoog waren voor een beginner als ik. Volgende week wellicht weer een poging wagen en dan hopelijk zonder blauwe plekken de volgende dag.

Ik en mijn surfplank, klaar voor actie

Ik en mijn surfvrienden Thomas en Stina uit Noorwegen

Montanita by night: Omdat vrijdag een nationale feestdag is in Ecuador (independence day) hebben we die dag geen les en is er dus op donderdag tijd om het laat te maken. We beginnen met een BBQ bij de Cabana’s om een uurtje of 19.00 en krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Er wordt ook een show capoeira gegeven, zeer indrukwekkend en van hoog niveau. Aansluitend begeven we ons naar het centrum van Montanita, waar we een cocktail drinken in de cocktailstraat, en blijven tot in de late uurtjes in een alternatieve club met livemuziek. Een gezellige avond, al probeer ik de kosten wel een beetje te drukken door niet te veel te drinken. Het is inmiddels een sport geworden om mijn dagbudget zo laag mogelijk te houden en uiteindelijk kom ik op 15 dollar uit, niet slecht voor een hele dag inclusief stapavond, al is het de duurste dag van de week tot dan toe.

Een knap stukje capoeira

Een verlaten vuurtje op het strand wat we dankbaar omsingelen

Een cocktail in de cocktailstraat, v.l.n.r.: Sander, Nina, Natalie en Susanne

Olon: Samen met Harold (USA) bezoek ik Olon, een dorpje 10 minuten rijden ten noorden van Montanita. Ik ben blij dat ik eindelijk even weg ben uit Montanita, want elke dag dezelfde omgeving is niet erg vernieuwend. Harold komt uit Boston, is 60 jaar en doceert public health aan de Universiteit van Boston. Afgelopen week heb ik hem ontmoet op school en heeft hij me voorgesteld om me een keer mee te nemen naar Olon, waar hij vaker komt en waar het stukken minder toeristisch is dan in Montanita. Hij blijkt gelijk te hebben, want in Olon zie ik alleen maar Ecuadorianen en is het een heel stuk rustiger dan in Montanita. Op het strand lunchen we bij een restaurant waar Harold altijd heen gaat. Ongeveer 3 uur lang praten we over het zorgstelsel in Amerika, het reizen over de wereld en andere interessante onderwerpen die het filosoferen waard zijn. Een erg boeiende ontmoeting met een amerikaan met veel levenservaring. Wie weet ga ik hem en Krystal nog eens opzoeken in de USA, want ze komen beiden uit Boston.

Een interessante en drukke week dus, vooral als je bedenkt dat er ook nog 4 dagen spaanse les bij zaten. Morgen ga ik samen met 5 anderen naar Isla de la Plata, een eiland voor de kust van Ecuador dat ook wel het Galapagos voor de armen wordt genoemd. Aangezien ik te weinig geld heb om de Galapagos-eilanden te bezoeken (een excursie van ongeveer 1000 euro, net iets boven het budget dus helaas), leek het me een goed idee om mezelf onder de armen te scharen en een boottochtje naar Isla de la Plata te boeken (“slechts” 50 dollar). Morgen of volgende week dus een verslaglegging van deze dagtrip, met hopelijk een paar foto’s van springende walvissen, want de kans is aanwezig dat we die tegenkomen op weg naar het eiland.

Mobiele marktkraam

Uit eten met mensen van de taalschool

Bedankt voor de tips betreffende het Spaans leren (Bassie en Adriaan) Fen en Nien. Wellicht kan ik over een week of 2 proberen om een stukje Spaans online te zetten, al is dat voor jullie minder interssant denk ik (behalve voor Floris dan 😉 ). Adios!