Dag 19: Isla de la Plata

Hier het verslag van onze dag naar Isla de la Plata, een eiland 44 kilometer uit de kust van Ecuador dat ook wel het Galapagos voor “de armen” (ik dus) wordt genoemd.

Om 08.00 in de ochtend worden we verwacht bij het reisbureautje in Montanita, op de plek waar we onze excursie hebben geboekt. Europeaan als we zijn, zitten we om 07.55 op de stoep voor het reisbureautje te wachten, vol verwachting op wat komen gaat. Naast de vele dronken mensen die we voorbij zien zwalken (het was hier gisterenavond groot feest vanwege de onafhankelijkheidsdag) is er echter geen teken van leven en beseffen we dat onze excursie voor vandaag volgens ecuadoriaans patroon zal verlopen, tranquilo!

We vertrekken uiteindelijk rond 08.45 en komen een uurtje later aan in Puerto Lopez, het dorpje waar we overstappen op een kleine boot voor 17 personen. Zoals gepland brengt de boot ons in ongeveer 1 uur en 10 minuten naar het eiland, over een tamelijk kalme zee gelukkig. Onderweg passeren we een zeestraat waar jaarlijks veel walvissen voorbijtrekken op weg naar het noorden en we hopen op de heenweg wat springende walvissen te spotten. Helaas blijft het bij een grote staartvin die we op grote afstand zien, wellicht hebben we op de terugweg meer geluk.

Bij onze aankomst op het eiland begint voor mij het fascinerende gedeelte van het verhaal. De kale rotsen die plots uit het water steken worden bewoond door duizenden vogels die in grote zwermen om de rotsen cirkelen. Hier krijg ik voor het eerst een soort van Galapagos-gevoel, het gevoel dat je op een plek bent ver van de bewoonde wereld, waar de natuur in zijn pure vorm zijn eigen gang gaat en waar mensen slechts toeschouwers zijn. Het feit dat er verschillende vogels rondvliegen die ik nog niet eens op televisie of internet heb gezien, versterkt dit gevoel. Je moet echter blijkbaar van dieren en natuur houden (zoals ik) om dit te ervaren, want mijn medereizigers (Anna, Stina, Thomas, Julia en Melissa) delen mijn mening niet helemaal, zij vinden het allemaal minder boeiend al laten ze dat aan het eind van de trip gelukkig pas blijken.

Op het eiland maken we een wandeling van 2 uur en zien we, naast de wat sobere maar uiterst nuttige flora (de planten en vruchten op dit eiland worden voor veel verschillende medicinale doeleinden gebruikt, aldus onze gids in het Spaans), een aantal bijzondere dieren, vooral kleine hagedissen, bijzondere vogels en andere insecten. Het meest bijzondere dier dat we tegenkomen is the Blue-footed Booby, een soort van tamme meeuw met blauwe voeten. De Blue-footed Boobies nestelen op en langs alle paden en maken een krijsend geluid wanneer er een voetganger voorbij komt. Ik heb in mijn leven eigenlijk nog nooit zo’n bijzonder dier van zo dichtbij in zijn natuurlijke habitat mogen aanschouwen, best bijzonder dus.

Na onze wandeling over het eiland lopen we terug naar de boot, met de hoop op een goede lunch, want die is (als het goed is) inbegrepen en we hebben inmiddels behoorlijk honger gekregen (13.00 uur). Aan boord van de boot krijgen we ananas, watermeloen en sandwiches, de restjes en schillen gooien we nietsvermoedend overboord. Niet veel later kijken we vol bewondering naar een grote zeeschildpad die onze restjes opeet, tussen de gekleurde tropische vissen. Ik heb tijdens het duiken weleens een schildpad gezien die vervolgens snel wegzwemt, maar deze blijft totdat het eten op is, dus we kunnen hem goed bewonderen.

Na een kwartiertje snorkelen bij het eiland (het zicht was erg slecht dus helaas geen bijzondere dingen gezien) varen we weer richting het vaste land. De zee is een stuk ruwer dan op de heenweg, maar toch proberen we onderweg nog wat springende walvissen te spotten. Een aantal mislukte pogingen en veel zeeziekte later hebben we geluk en komen we zeer dicht in de buurt van een springende walvis. Wat een prachtig gezicht om het enorme beest meerdere keren achter elkaar uit het water te zien springen. Het is telkens weer een flinke splash als het neerkomt op zijn rug of buik. Je beseft dan eens te meer hoe weinig we eigenlijk weten over wat er daar beneden onder water allemaal precies gebeurt. Hoewel ik behoorlijk misselijk ben en het liefst zo snel mogelijk naar de haven terugkeer probeer ik de walvis toch even op de gevoelige plaat vast te leggen. Volgende keer toch maar wat meer anti-zeeziekte tabletten meenemen. Al met al dus een zeer geslaagde dag, als het aan mij ligt dan tenminste!