Na het mountainbike-avontuur van gisteren wordt ik wakker onder mijn zelfgemaakte waslijn waaraan al mijn kleren van gisteren te drogen hangen. Echt droog zijn die echter nog niet na één nachtje, dus ik moet ze helaas nat inpakken straks. Rond 12.00 zal ik het hostel verlaten en een bus zoeken richting Riobamba, de volgende halte op mijn reis. Maar voordat het zover is wil ik nog snel even ontspannen in één van de thermale baden die Banos rijk is. Ik ontbijt in het hostel (broodjes met ei en een schaaltje fruit, wat een luxe) en loop naar de baden ten oosten van Banos. Het regent al de hele ochtend en het is behoorlijk fris, dus ik ben erg benieuwd hoeveel mensen er in bad zitten en of het bad uberhaupt wel open is. Mijn negatieve gedachten blijken onterecht, want 10 minuten later zit ik tussen de Ecuadorianen en andere toeristen in een heerlijk warm buitenbad (30+ graden), met uitzicht op een tientallen meters hoge waterval 20 meter verderop. Mijn lijf zit tot aan mijn borst in het water en op mijn armen voel ik de regen tintelen. Wat een bizarre situatie zo met z’n allen in bad tussen de bergen in de regen, helaas heb ik mijn fototoestel niet bij de hand om het geheel vast te leggen. Een uurtje later vind ik het wel mooi geweest en laat ik de baden achter me.
Het bad in Banos waarin ik ook zat, foto gemaakt vanaf de waterval
Ik verlaat het hostel en op weg naar het busstation leg ik nog snel even vast hoe men hier in Banos Melcocha maakt (een lokale specialiteit: snoep). Naast het schillen en kauwen van suikerriet is de meest bekende activiteit hier op straat, iemand met een lange sliert zoetigheid die het goedje keer op keer om een stok aan de muur slingert, met als doe het geheel te mengen (dat denk ik althans). Ik heb het snoepgoed geprobeerd en het is best lekker, alleen wel erg zoet (zelfs voor mij als suikerfan). Er zit nu nog wat in mijn rugzak voor thuis, dus mocht ik de verleiding komende maanden kunnen weerstaan, dan mogen jullie het in februari komen proeven.
Snoepkneedster in actie in Banos
De rit naar Riobamba is slechts 2 uur en verloopt op rolletjes (ik begin te wennen aan de “korte” busritten). Het vinden van een geschikt hostel is wat lastiger, want de bus dropt me midden op een rotonde ergens in Riobamba. En riobamba is met zijn 182.000 inwoners niet de stad waar je gemakkelijk een hostel of straat vindt als je er een zoekt. Ik loop, na wat willekeurige voorbijgangers lastig gevallen te hebben met gebrekkige spaanse zinnen, de drukste straat in op hoop van zegen. Na enkele minuten zie ik een klein bordje hotel, en ik ga naar binnen. Ik ontmoet een vrouw en (waarschijnlijk) haar dochter en krijg te horen dat ik hier niet kan slapen (de rede is me nog steeds niet duidelijk). Wel hebben ze een andere suggestie voor me en de moeder commandeert de dochter dat ze met me mee moet lopen. De dochter is ongeveer 20 jaar oud schat ik, en samen lopen we door de straten van Riobamba. Ik kom erachter dat het meisje toerisme studeert en bedenk me dat dat misschien wel de rede is dat haar moeder haar zo graag met me op pad wilde sturen. Wat een slimme vrouw, zo leert haar dochter meteen in de praktijk hoe het is om toeristen te begeleiden. Helaas blijkt het hotel waar ze me heen brengt vol te zitten en na wat goede aanwijzingen over waar ik het beste heen kan lopen scheiden onze wegen. De mensen hier zijn erg behulpzaam, dat heb ik de afgelopen weken wel gemerkt, en dus vandaag weer.
Na een keine wandeling kom ik bij een drukke straat met verschillende hostels en ik check moeiteloos in bij Hostal Las Palmas. Een privékamer voor slechts 7 dollar per nacht, jippie! Wel een gedeelde badkamer met een hele rare doucheconstructie, maar goed, ik ben erger gewend (India – Dag 19). Ik hang mijn natte kleren weer aan mijn meegenomen waslijn en ga vroeg slapen, want sinds het mountainbiken in Banos heb ik hoofdpijn en er is hier in de avond toch niets te doen op straat.
Mijn privékamer voor 7 dollar, zeer minimalistisch maar prima
De douche met warmwater-constructie op electriciteit
Hoi Sander,
Jammer dat het steeds zo regent, dan ziet het er allemaal lang niet zo gezellig uit! Ik lees dat in Riobamba de zaterdagse markt een bijzonder en kleurrijk schouwspel is voor toeristen. Ben benieuwd of je daar nog iets van gezien hebt. Ga je de beroemde treinreis naar de devil’ s nose ook nog maken, of ben je als ik dit schrijf alweer onderweg naar je volgende bestemming? Het gaat zo vlug, maar dat komt misschien omdat we je verhalen steeds als samenvatting van enkele dagen lezen.
Ik heb zojuist samen met Guus ( hij logeert een paar dagen bij ons) naar je foto’s en het filmpje van de waterval gekeken, en naar de vogels met de blauwe voetjes. Als hij net zo groot is als jij gaat hij daar ook heen, heeft hij besloten.
Heel veel groeten en een fijne voortzetting van je reis,
Puck, Maaike en Guus