Dag 52: De markt in Huaraz

Na een toch redelijk slopende nachtrit kom ik op dag 52 (omdat mijn reis in totaal 208 dagen duurt ben ik vandaag dus precies op ¼ deel van mijn trip, een bijzondere mijlpaal) rond 07.30 in de ochtend aan in Huaraz. De omstandigheden in de bus waren goed, aan de stoelen en het dekentje heeft het niet gelegen, maar op de een of andere manier moet ik gewoon echt horizontaal liggen wanneer ik slaap. Daarnaast stegen we in de nacht van zeeniveau naar 3052 meter hoogte waarbij de lucht een stuk kouder en droger werd, met als gevolg een uitgedroogde mond. Ik wilde wel water drinken, maar moest dan natuurlijk weer naar het toilet in de bus, geen pretje als je half slapend over iemand heen moet kruipen. Uiteindelijk heb ik ongeveer 3 keer 2 uurtjes geslapen, dus het valt mee met de schade, maar uitgerust is anders.

Na mijn aankomst in Huaraz, een stadje met 90.000 inwoners en gelukkig goed beloopbaar, loop ik richting het centrum op zoek naar een hostel. Er is niet veel open zo vroeg, ook het hostel dat ik in mijn reisgids zag staan niet. Wel is er een redelijk opdringerig vrouwtje dat me met alle geweld mee wil lokken naar een hostel verderop. Eerst probeer ik haar af te wimpelen, maar wanneer ik weinig andere opties zie en ze de oren van mijn hoofd afvraagt waarom ik niet met haar meega, besluit ik toch maar eens te gaan kijken waarover ze nou de hele tijd zo zit op te scheppen. Ik kom terecht bij een groot backpackershostel met een gedeelde slaapkamer voor 15 sol. Er kunnen 5 mensen slapen op de kamer, maar nu is er slechts één andere jongen, die overigens nog op één oor ligt wanneer we binnen komen. Ik besluit maar op het aanbod in te gaan (iets goedkopers ga ik zo snel niet vinden) en wordt meteen aan een volgend verhoor onderworpen; Ga je nog wandelen komende dagen? Waar? Wanneer? Hoe lang? Met wie? Hoeveel? Ze vraagt gelukkig nog net niet welke maat onderbroek ik die dag zal aantrekken. Uiteindelijk zeg ik wel geïnteresseerd te zijn in een dagtochtje naar laguna 69, zoals de meeste toeristen hier, en ze noemt me een prijs van 60 sol. Niet echt goedkoop als je het mij vraagt maar ik heb geen referentiekader, dus ik zeg haar dat ik er eerst wel eens even rustig over na zal denken. Hopelijk overleeft ze de komende uren in al die onzekerheid omtrent mijn boeking.

Het hostel waarin ik slaap ligt vlakbij de grote centrale markthal van Huaraz. Na een paar uurtjes op bed liggen kan ik het dan ook niet laten om even een kijkje te gaan nemen, markten vind ik altijd interessant.

Nu komt er een stuk waar de vegetariers en dierenliefhebbers onder ons misschien minder blij van worden, voor hen stopt deze dag hier, kijk vooral niet naar de foto’s!

Net voordat ik naar de markt vertrek zie ik vanuit mijn kamerraam hoe de cavia’s hier op straat worden verhandeld. Alsof het gaat om aardappelen worden ze al piepend en krijsend opgepakt, uit kooien gehaald en in zakken gegooid, behoorlijk aangrijpend, vooral voor dierenliefhebbers zoals ik. Ik zie zelfs een vrouw met een groot net op haar rug met daarin wel 30 levende cavia’s richting de markt lopen, god weet wat ze daarmee van plan is. Ook kippen worden hier leven uit zakken en tassen gehaald en verhandeld. Het is een levendig beeld en haast vermakelijk, als het niet om zulke tragische activiteiten zou gaan. Aan de overkant van de straat zie ik de dode kippen aan hun nek aan een lijntje hangen, zomaar in de buitenlucht. Op dat soort momenten vraag ik me toch af waarom we in Nederland al die moeite nemen om ons vlees te koelen, hier wordt dat echt heel anders aangepakt. Je laat een dier gewoon zo lang mogelijk leven (al dan niet lijdend) dan blijft het vers, en vervolgens is het echt geen probleem als het dood een dagje op een vieze toonbank ik een warme markthal ligt. Gek genoeg ben ik zelf nog niet ziek geworden van het eten hier, dus wellicht kan het minder kwaad dan ik denk.

Op de markt zie ik taffarelen die ik nog nooit eerder heb gezien. Natuurlijk ken ik inmiddels het dode vlees en de halve resten van dieren (bijvoorbeeld het varken in Ecuador), maar hier zie ik letterlijk hoofden liggen met alles erop en eraan (inclusief ogen). Eén hoofd is zelfs gevild en dat maakt het nog iets extremer. Ook cavia’s moeten het ontgelden en liggen hier met hun ingewanden open en bloot op de toonbank. Ik wilde cavia graag eens proberen (een nationaal gerecht), maar om de een of andere reden heb ik daar nu niet zo’n behoefte meer aan. Het is natuurlijk de harde waarheid die je hier ziet, de harde waarheid die in Nederland mooi wordt verbloemd door de grote slachthuizen die we achter gesloten deuren houden. Wij zien alleen af en toe een grote vrachtwagen vol kippen of varkens rijden en zien vervolgens het vlees bijna onherkenbaar terug in de supermarkt. Hier zie je letterlijk wat je koopt en waar het vandaan komt, leguber, maar het is wel een stuk oprechter somehow. Dat neemt echter niet weg dat het erg is dat cavia’s en kippen hier zomaar in zakken gegooid worden, dat is niet echt diervriendelijk en moet anders kunnen, maar ja vertel dat maar eens aan de locals hier.

Ik eet lomo saltado op de markt (het vlees smaakt me toch minder goed nu, echt stom) voor slechts 4 sol inclusief soep vooraf en drinken, het wordt steeds goedkoper allemaal lijkt wel (nog even en ik krijg er geld bij wanneer ik ergens kom eten). Daarna ontmoet ik in het hostel drie reizigers uit Israël (twee jongens en een meisje) die me vertellen dat ze net de tour naar Laguna 69 hebben geboekt voor 35 sol (in plaats van 60 sol dus). Ik ben blij verrast door dit nieuws en boek mijn tour voor morgen bij dezelfde aanbieder en voor dezelfde scherpe prijs. Ik heb in elk geval alvast drie vrienden waarmee ik morgen het hooggebergte kan gaan opzoeken, dat is een fijne gedachte. Even later kom ik het vrouwtje van vanmorgen nog tegen en ze is erg teleurgesteld dat ik niet op haar aanbod ben ingegaan. Ik vraag haar waarom ze in godsnaam 60 sol vroeg en ze komt met een vaag verhaal over een verschil tussen europeanen en Israëliers op de proppen. Nu biedt ze me de reis zelfs voor 30 sol aan, maar ik weiger beleeft en ben blij dat ik voor 5 sol extra nu wat reisgenoten heb. Daarbij vind ik het vrouwtje maar een oplichtster, dus ik gun haar geen cent. Rond 21.30 ga ik naar bed omdat ik nog redelijk moe ben van de busrit van vannacht en morgen de wekker vroeg gaat, om 05.30!