Dag 54 tot 56: Lima

Mijn korte verblijf in Huaraz zit er alweer op en ik heb gedaan waarvoor ik ben gekomen: de wandeling naar Laguna 69. Om kosten te besparen neem ik om 22.15 de nachtbus vanuit Huaraz naar Lima zodat het niet nodig is om een bed in een hostel te huren voor komende nacht. De rit naar Lima duurt ongeveer 8 uur en ik kom rond 06.00 in de ochtend aan op het busstation van Linea (de busmaatschappij waarmee ik vannacht heb gereisd) in de hoofdstad. Het is nog erg vroeg in de ochtend (donker buiten) en ik heb vernomen dat Lima niet de meest geschikte stad is om op dit tijdstip buiten rond te lopen, dus ik vermaak mezelf in de bewaakte busterminal met gratis internet. Daarnaast verwacht ik dat ik pas rond 09.00 uur kan inchecken bij mijn hostel, dus het heeft niet veel zin om eerder te gaan en het risico te lopen op straat te moeten wachten.

Om 08.00 heb ik er genoeg van! Het is inmiddels licht buiten en ik heb al mijn favorite websites al minstens 3 keer bezocht dus het is tijd om te gaan. Ik neem een taxi (van het busbedrijf) naar Miraflores, de veilige wijk waar veel westerlingen verblijven en waar mijn hostel is. Lima is een stad van bijna 9 miljoen inwoners en dat is te merken, de rit naar Miraflores duurt ongeveer 30 minuten en in die tijd leggen we 10 kilometer af. Op de weg is het behoorlijk druk en we moeten vaak wachten voor een rood stoplicht. Het is ook nog eens lastig om het hostel te vinden, want erg veel moeite om het etablissement vindbaar te maken heeft de eigenaar gedaan; het lijkt net een gewoon en beveiligd woonhuis. Wanneer ik aanbel kan de receptionist de deur niet eens open krijgen, maar het blijkt zijn eerste dag te zijn (ik ben zijn eerste gast!) dus het is hem vergeven. Om 09.00 uur lig ik goed en wel op een stapelbed in een muffe 6-persoons dormroom, om in het gezelschap van 5 andere gasten (die de afgelopen avond waarschijnlijk flink zijn uitgegaan, want ze liggen er nu voor dood bij) bij te slapen van mijn slapeloze busrit.

In de middag verken ik de buurt waarin ik terecht ben gekomen, een rijke nette buurt aan de kust met veel moderne gebouwen. Het barst hier van de toeristen, de prijzen zijn hoger dan normaal en ik zie het eerste Mac Donalds filiaal tijdens mijn reis (ook zijn er andere fastfoodketens, zoals KFC, Burger King en Pizzahut, maar die had ik al eerder gespot in Quito). Voor vandaag houd ik de drempel laag en blijf ik in Miraflores, waar ik de toerist uithang door een grote shoppingmall en de verschillende parken aan de kust te bezoeken. Ik kom tot de conclusie dat de naam Miraflores, in mijn beste Spaans: “Kijk bloemen!”, erg toepasselijk is; Overal in de wijk en aan de kust zie ik kleurrijke bloemen die volop in bloei staan. De kustlijn is hier overigens best bijzonder, er is een hoogteverschil van zeker 100 meter tussen het strand en de stad, wat door een flinke klif wordt overbrugd. Een bijzondere situatie die ik nog niet eerder gezien heb. De boulevard die over de rand van de klif loopt geeft een mooi uitzicht op het strand, de zee en de surfers beneden mij. Bij een eventuele tsunami hoeven de inwoners van Lima zich in elk geval geen zorgen te maken, dat is zeker.

Op mijn tweede dag in Lima bezoek ik het oude centrum van de stad, dat is een tochtje van zo’n 30 minuten met de bus vanuit Miraflores, wat maar weer even onderstreept hoe uitgestrekt deze stad eigenlijk is. Met zoveel inwoners is het dan ook niet raar dat het een beetje druk is op de weg. De honderden bussen die over de hoofdstraat rijden zitten overvol, maar zijn spotgoedkoop. En als je eenmaal zit is het eigenlijk best gezellig tussen al die verschillende mensen. Daarnaast zie je al rijdend erg veel interessante dingen om je heen op straat, zoals rare voertuigen, bijzondere gebouwen en zelfs een verkeersregelaar(ster?).

Ik ben gelukkig net op tijd bij Plaza de Armas (het centrale plein van Lima) voor de wisseling van de wacht die op het middaguur plaatsvindt. Hoewel we om de een of andere rede niet echt dicht bij de hekken van het paleis mogen komen (er is dus niet heel veel te zien van de werkelijke wisseling), zijn er vele bewakers en wachters in uniform en wordt het geheel gebeleid door bombastische muziek. Het is een bijzonder schouwspel dat wordt gadegeslagen door vele toeristen, en omdat foto’s in dit geval niet veel zeggen en de muziek toch wel bijdraagt aan de sfeer, heb ik een filmpje gemaakt;

Na het bezoek aan het paleis en een goede lunch bezoek ik het prachtige Heilige Franciscus klooster. Het complex, dat tussen 1673 en 1774 werd gebouwd, is onderdeel van het historische deel van de binnenstad van Lima dat op de UNESCO werelderfgoedlijst staat en is een bijzonder fraai voorbeeld van de Spaanse barok-architectuur. Samen met een hoop andere toeristen (waaronder helaas een hoop Nederlanders op leeftijd, wat kunnen die bijdehand zijn en flauwe grappen maken zeg… Ik schaamde me gewoon bijna voor hun gedrag en heb geprobeerd zo Zuid-Amerikaans mogelijk over te komen, zodat ze maar niet in de gaten kregen dat ik eigenlijk één van hen ben, wat uiteindelijk goed is gelukt) krijg ik een rondleiding door de indrukwekkende gangen en zalen die het klooster rijk is. Van buiten zie je eigenlijk alleen maar de kerk, die niet extreem bijzonder is, maar van binnen val ik van de ene verbazing in de andere. De vele grote zalen die we bezoeken zijn allemaal even mooi en gedetailleerd gedecoreerd met vooral cederhout (uit Panama) en bladgoud. Hier is veel maatwerk verricht, dat is duidelijk. We zien fresco’s, bijzondere ornamenten en zelfs een grote Zuid-Amerikaanse versie van het schilderij “het laatste avondmaal” geschilderd door de belg Dick van der Brugge (ofwel; “Diego de la Puente”, volgens het letterlijk vertaalde naambordje), met als Zuid-Amerikaans tintje een dode cavia midden op de tafel. Helaas is het nergens in het klooster toegestaan om foto’s te maken, dus jullie zullen zelf een kijkje moeten gaan nemen mocht je geïnteresseerd zijn. Ik heb nog wel stiekem een foto gemaakt in de catacomben, een van de meest bijzondere onderdelen van de rondleiding. Omdat de Zuid-Amerikanen vóór de komst van de Spanjaarden en het katholicisme niet gewend waren om hun doden te begraven en dit één van de oudste en grootste kloosters in Zuid-Amerika is, is het ook de eerste begraafplaats van Lima. In de catacomben onder de kerk liggen de resten van naar schatting meer dan 70.000 mensen. We krijgen vele gaten vol met beenderen te zien die volgens de gids wel tien meter diep zijn. En we bekijken alleen het eerste niveau, er zouden nog meer niveaus onder dit niveau liggen, maar daar is nog geen onderzoek naar gedaan, dus niemand die het weet. Erg mysterieus en spannend dus, daar onder de grond onder de kerk. Kleine smalle gangetjes van baksteen en minimaal verlicht door lampjes, nog net niet door kaarsen (helaas). Het heeft wel wat weg van de catacomben die ik eens in Parijs zag. We bezoeken ook nog een zeer fraaie en wereldberoemde bibliotheek met wel 25.000 oude teksten, waarvan sommige zelfs dateren van vóór de komst van de Spanjaarden. Grote boeken van wel bijna een meter hoog zijn sierlijk beschreven en kleurrijk geïllustreerd door de Franciscanen die hier leefden; een monnikenwerk! Een laatste bijzondere feitje over het klooster is dat het al 3 grote aardbevingen heeft doorstaan in de laatste eeuwen. De laatste, in 1970, heeft wel hevige schade aangericht aan enkele ornamenten, maar het gebouw is nooit ingestort.

Onder de indruk van wat ik gezien heb verlaat ik het klooster en loop nog wat door de straten van het oude centrum voordat ik weer terugkeer naar mijn hostel in Miraflores. Er hangt een veilige sfeer in de binnenstad, ik heb geen seconde het idee dat er onfrisse figuren op straat rondlopen. En dat terwijl me toch door meerdere mensen is verteld dat Lima erg onveilig en onprettig kan zijn; Ik heb er niks van gemerkt. In Miraflores heb ik zelfs meerdere keren snachts over straat gelopen (natuurlijk na navraag bij het hostel of dat wel verantwoord was) zonder dat er iets is gebeurt. Maar Miraflores is wel de meest veilige en toeristische wijk in Lima, dus het kan zijn dat het in andere wijken anders is. En een veel voorkomend probleem in lima is taxi-roof en taxi-ontvoeringen wanneer je in een onofficiële taxi stapt. Dat probleem heb ik weten te omzeilen door twee keer een taxi te laten roepen/bellen en niet zomaar op goed geluk met backpack en al de straat op te lopen. Het is overigens belangrijk dat je als toerist gewoon niet te veel opvalt, dan is het goed. Dus bij voorkeur geen rugzak, geen dure horloges en camera’s, geen hippe nieuwe kleren en niet midden op straat op een landkaart gaan staan kijken, dan heb je veel minder kans op problemen. Ik heb in elk geval twee goede dagen gehad hier in Lima, ondanks de constante bewolking en de vele uitlaatgassen van het drukke verkeer.