Vandaag staan we ook weer om 05.00 uur op met coca-thee en vertrekken rond 06.00 uur de bergen in. De voorlaatste dag van onze wandeling zou redelijk gemakkelijk moeten zijn, maar blijkt behoorlijk zwaar. De 16 kilometers die we moeten afleggen gaan gepaard met continu stijgen en dalen. Na de afgelopen dagen zijn onze kniën er al behoorlijk op achteruit gegaan en dat wordt nu dus alleen nog maar erger. Gelukkig ligt het tempo laag en is er genoeg tijd om uit te rusten en foto’s te maken van de wederom geweldige omgeving. Wel hebben we een groot deel van de wandeling van vandaag last van regen en komen de poncho’s weer tevoorschijn. Onderweg zien we veel ruïnes en krijgen bij elke ruïne uitleg en de mogelijkheid tot het stellen van vragen. Het is echt indrukwekkend om te zien hoe de Inca’s hier in relatief korte tijd (enkele jaren) zoveel bouwwerken hebben neergezet. Er zijn vele interessante vernuftige aspecten aanwezig in de ruïnes die getuigen van de enorme inventiviteit en kwaliteit van de toenmalige architectuur. Met name de combinatie van natuur, grijze ruïnes en mysterieuze bewolking maakt van deze dag een bijzondere ervaring.
Tijdens onze laatste afdaling zien we voor het eerst in de verte de berg die Machu Picchu heet (vertaling: oude berg). Aan de andere kant van deze berg bevindt zich het doel van onze wandeling, de oude stad Machu Picchu, die we morgenvroeg zullen gaan bewonderen. Het is mooi om alvast een glimp op te vangen van de zo bekende berg en het gevoel te hebben erg dicht bij een zeer belangrijke en wereldberoemde archeologische plaats te zijn. Het uitzicht is fenomenaal en ik blijf maar foto’s maken (bijna steeds dezelfden zo blijkt achteraf).
De laatste camping waar we overnachten ligt tegen een steile berghelling aan en vanaf de tent hebben we een mooi uitzicht op de omgeving. In de namiddag en avond zijn we voor het laatst met zijn allen samen in de gezamenlijke tent. We nemen afscheid van de dragers en de koks, omdat die morgenochtend vroeg de tenten in zullen pakken en om 05.30 de trein terug zullen nemen naar Cusco. Die zien we dus niet meer terug en het is wel aardig om ze nog even te bedanken. Helaas gaat dat ook gepaard met een bijna verplichte fooi die ik vervolgens uit principe niet meer geef. Ik heb immers al 400 euro betaald voor 4 dagen wandelen (daar kan ik hier in Peru bijna een maand van leven) en vind het belachelijk als er verwacht wordt dat ik een bepaalde hoeveelheid fooi geef. De Amerikanen zijn minder kritisch en geven gul, waardoor de dragers uiteindelijk niks tekort komen. We gaan rond 20.00 uur bij volle maan naar bed omdat we morgenvroeg om 03.00 wakker zullen worden gemaakt voor onze laatste etappe, de wandeling naar Machu Picchu.
