Dag 95 tot 98: Salta

Na een periode van bijna 2 weken komt het er dan eindelijk weer van om een blogje te schrijven. We hebben vanaf het moment dat we de grens met Argentinië zijn overgestoken zo weinig nuttige gedaan dat zelfs het internetten te veel moeite leek. Gelukkig hebben we ons ondanks al het ontspannen niet hoeven vervelen en is er dus toch iets om te vertellen, al doe ik dat in dit stukje voor 3 dagen omdat het anders een te saai verhaal wordt. Dat we elke dag gegeten en elke avond geslapen hebben geloven jullie vast wel, ik noem hier de bijzondere dingen die we in Salta hebben meegemaakt.

Het verhaal begint met de acht uur durende busrit vanaf La Quiaca, waarbij we onderweg moeten overstappen. Daarbij stuiten we tijdens onze lunch op één van de meest ludieke wc’s ooit. Het is lastig om er een goede foto van te maken, maar het gaat hier om een zeer compacte mini-wc. Het wastafeltje hangt boven de pot en de stortbak nog iets hoger aan het schuine plafond. Erg grappig allemaal, je voelt je net een dwerg. Wanneer we onze weg richting Salta vervolgen zitten we vooraan in een dubbeldekker-bus en kunnen prachtig over de naderende landschappen uitkijken. Onder het genot van de film “Taken” genieten we van een zeer comfortabele busrit, waarbij de temperatuur in de bus, voor de verandering, de perfectie nadert.

Via een bergweg komen we aan in Salta en krijgen een mooi uitzicht over de enorme stad die tussen de bergen ligt. Het weer in Salta is fantastisch (niet te warm, niet te koud en de geur van lente), hier gaan we het wel een tijdje uithouden. Op het busstation worden we aangesproken door een aardige man die ons een hostel aanbiedt en we nemen argwanend zijn kaartje in ontvangst. We hebben vervolgens aan een korte wandeling richting het centrum genoeg om tot de ontdekking te komen dat de hostels uit onze reisgids vrij duur zijn voor wat je krijgt en dat het hostel dat we aangeboden kregen de winnaar is. Het is wat ver uit het centrum, maar dan heb je wel een fijn verblijf, inclusief ontbijt, tafeltennis, playstation en Israëlische medebewoners. Tegenover het hostel is ook een poolcentrum met wel 20 tafels (hoe kan het ook anders) en we maken goed gebruik van alle faciliteiten die tot onze beschikking staan. De dagen vliegen voorbij en het enige dat echt merkbaar verandert is ons tafeltennisspel, dat met elk uur beter wordt.

We doen dus niks toeristisch in Salta, daarvoor hebben we de weken hiervoor te veel gedaan denk ik. Dit is een tijd van bijkomen en genieten van kleine dingen. Zelfs de hoofdattractie van Salta; een kabelbaan naar een bergtop met mooi uitzicht, klinkt als een te grote toeristische opdracht. We hebben wellicht te veel meegemaakt de afgelopen tijd om erg onder de indruk te zijn van het uitzicht op een stad omringd door bergen. In plaats daarvan lopen we naar het centrale plein en drinken op het terras wat heerlijke biertjes; Dit is het echte leven!

Het lijkt nu natuurlijk alsof we de hele dag niks uitvoeren, maar dat is toch ook niet helemaal waar. Elke dag lopen we naar de supermarkt en koken we in het hostel onze eigen maaltijd. Ook de lunch maken we zelf en die bestaat voornamelijk uit veel stokbrood met kaas en salade, een geweldige combi. Daarnaast brengen we de was naar de wasserette en halen hem op (wat een inspanning!) en laat Jeroen zijn haar knippen door een echte Argentijnse kapster. Het kost enige moeite om uit te leggen wat de gewenste coupe is, maar uiteindelijk zijn ook de overeind staande haren uit zijn nek verwijderd en kan Jeroen weer fris de wijde wereld in. Ik lees tijdens het wachten met genoegen in het boek ‘Ouwehoeren’ dat we onderweg in een hostel gevonden hebben. Jullie kennen het boek wellicht, en zo niet dan wordt dat hoog tijd. Het boek gaat over twee dames van lichte zeden uit amsterdam die al jaren in het vak zitten en vertellen over hun ervaringen. Hoewel het boek ook trieste verhalen kent, zijn de meeste stukken gewoonweg hilarisch en geven ze een mooi kijkje in een wereld die normaal gesproken niet echt openbaar is. Een aanrader dus, ook voor diegenen die de bijbehorende documantaire al hebben gezien, het boek gaat verder. Toch grappig dat je hier in Argentinië zo’n relatief nieuw en puur Hollands boek aantreft!

Het laatste opmerkelijke dat we meemaken in Salta is een flinke storm die er binnen no time voor zorgt dat de straten veranderden in rivieren. Op een bepaald moment slaat zelfs de bliksem in op een plek vlakbij het hostel, gevolgd door een oorverdovend gedonder. Wat een natuurgeweld hier! Later zien we op de televisie allerlei straten en huizen die vol zijn gelopen met water en auto’s die dwars over elkaar heen op straat liggen. Gelukkig gebeurde dat vooral in Buenos Aires, maar het geeft wel aan hoe flink de storm was.