Het standaard recept in de ochtend: Uitslapen, ontbijten en uitchecken. In de lobby skype ik nog even met Renee en dan gaan Leo en ik richting het centrum. Hoewel Leo gisteren al een muts heeft gekocht zag hij ook nog een andere muts die hem erg fijn leek en die wil hij vandaag alsnog gaan kopen. Terwijl hij erachter komt dat de muts niet meer bij de kraam te koop is maak ik een paar foto’s van de statige gebouwen die het plein omringen, want dat was ik gisteren vergeten. Aansluitend hebben we een goede lunch in de plaatselijke snackbar, die er een beetje oud uitziet maar prima eten serveert. We kopen nog wat bier bij de supermarkt (Austral uit Punta Arenas; het meest zuidelijk gebrouwen bier ter wereld) en begeven ons naar de hoofdattractie van vandaag; het kerkhof van Punta Arenas.
Al van buiten het kerkhof, dat overigens tegenover ons hostel begint, is duidelijk dat het hier niet om een doorsnee kerkhof gaat. Het enorme kerkhof van Punta Arenas wordt omringd door een muur van wel vier meter hoog en is één van de grootste begraafplaatsen van Zuid-Amerika. Bij binnenkomst verbazen we ons meteen over de honderden graven die als flatgebouwen de lucht in steken. Ik heb zoiets als dit al eerder gezien samen met Jeroen in Sucre, maar toch is het weer indrukwekkend om te aanschouwen. De graven zijn kleurrijk versierd en ook hier heeft elk graf zijn eigen etalage met spullen die de begravene lief had of mooi vond, zoals; speelgoed, sigaretten, bloemen, beeldjes of foto’s. Bij elk graf staan vele bloemen, net als in de perkjes tussen de graven in. Helaas is het meerendeel van de bloemen van plastic en ziet het er allemaal dus een beetje goedkoop uit, maar het lijkt in elk geval alsof ze allemaal in bloei staan.
We komen bij de familiegraven en kijken onze ogen uit. De omvang van enkele graven is enorm, we zien gebouwtjes die aan een plein in Rome niet zouden misstaan. Ook zijn er meerdere graven met een nautisch tintje omdat veel overledenen zeevaarders waren. We zien veel namen uit Oost-Europa, van mensen uit Kroatië en Joegoslavië. Hier ervaar je dus dat dit stadje een internationale geschiedenis kent die nauw verbonden is met de zeevaart. Op het kerkhof staan ook vele bijzondere heggen die als lange vingers uit de grond lijken te steken, elk wel 5 meter hoog. Ze zijn keurig bijgeknipt en vormen lange rijen waar je als nietig mensje doorheen loopt. Een prachtig kerkhof dus, vooral ook omdat alle graven zo persoonlijk zijn versierd. We zien zelfs een geheel roze graf, dat kom je in Nederland toch niet snel tegen geloof ik. Wat jammer eigenlijk dat we er in Nederland zo’n kleurloze manier van begraven op na houden. Misschien moet ik daar maar eens verandering in gaan brengen wanneer ik weer terug ben.
Om 16.00 uur rijdt de taxi voor en worden we naar de haven gebracht. De boot die ons de komende 30 uur zal vervoeren ligt al klaar voor vertrek, maar we moeten nog tot 17.00 uur wachten voordat we aan boord mogen. Het vaartuig is minder groot dan we verwacht hadden en staat vol met auto’s en andere voertuigen. Het blijkt dat we aan boord stappen van een soort veerboot, die er van buitenaf niet echt zeewaardig uitziet. Wanneer we even later echter aan boord zijn blijkt ons vooroordeel niet te kloppen; van binnen is de boot ruim en nieuw ingericht en van alle gemakken voorzien. Er zijn maar een handjevol reizigers aan boord, een stuk of 25, dus we kunnen overal zitten waar we willen. De stoelen waarop we vannacht zullen slapen zijn hetzelfde als in de meeste bussen die we afgelopen maand hebben genomen; ruim en zacht. We mogen aan boord vrij rondlopen en kunnen naar wens het dek betreden, er is geen verboden zone of iets dergelijks. En zo varen we de haven van Punta Arenas uit, op weg naar het zuiden van het zuiden.
Niet lang na vertrek krijgen we een avondmaaltijd, die is bij de bootprijs inbegrepen. Het is behoorlijk goed geregeld allemaal, op de koffie of thee na dan, die vooral Leo erg mist. Tegen het vallen van de avond varen we de zeearm uit en wordt het buiten te guur en te koud om lang op het dek te staan. We nemen plaats in onze stoelen en sluiten onze ogen. Morgen in de voetsporen van Charles Darwin in Beagle Channel.
