In de dubbeldekkerbus naar Mar del Plata zit ik voorin bij het raam, met de chauffeur één verdieping onder me. Als een koning zie ik de weg prachtig onder me door schieten. We rijden op een provinciale weg waar iedereen 90 tot 100 kilometer per uur gaat, dus ik houd soms wel even mijn adem in wanneer we een tegemoedkomende vrachtwagen passeren. Een stuurfoutje is zo gemaakt en voordat je het weet heb je het tijdelijke voor het eeuwige verruild, helemaal hier voorin de bus. Er wordt hier en daar ook ingehaald op onoverzichtelijke stukken, waarbij mijn buurvrouw telkens een krampachtige zucht slaakt. Het landschap waardoor we rijden is vlak, open en bestaat voornamelijk uit graanland. Zoals ik in Groningen heb gezien, zie ik ook hier de grote machines de akkers leeghalen, het lijkt erg op Nederland. Zelfs de harde wind is aanwezig, die zorgt ervoor dat de bus zo nu en dan ineens een meter naar links gaat rijden, met een zuchtende buurvrouw als gevolg.
We komen rond 20.00 uur veilig aan in Mar del Plata, na een busrit van ongeveer zeven uur. Mar del Plata is de grootste badplaats van Argentinië, een beetje zoals Scheveningen, maar dan met wel meer dan 600.000 inwoners. Al sinds 1886, toen na de aanleg van de spoorverbinding met Buenos Aires de eerste upper-class hier arriveerde om hun vrij tijd door te brengen aan de kust, is er sprake van toerisme. Nu, 126 jaar later, loop ik hier, in de voetsporen van de Argentijnse welgestelden van weleer. Omdat Mar del Plata een heel stuk groter is dan Bahia Blanca, is het ook een heel stuk verder lopen vanaf het busstation naar mijn hostel. Hoewel de afstand op de kaart slechts een klein lijkt vergeleken met de stad als geheel, loop ik toch zeker één uur voordat ik bij mijn hostel aankom. Ik ben eraan gewend inmiddels, maar met volle bepakking kost het toch nog enige moeite. Het is al aan het schemeren in de straten van Mar del Plata en ik zie vooral enorme appartementencomplexen overal. Er zijn veel mensen op straat en de winkels zijn open, dus het ziet er wel erg levendig uit. Ik passeer op mijn route verschillende parken waar mensen op het gras zitten of kinderen rondjes draaien in een draaimolen. Een gemoedelijk sfeertje dus, geen straf om hier een paar dagen te verblijven. Ik check-in bij mijn hostel en maak op mijn slaapkamer kennis met een Frans meisje uit Nice dat al 3 jaar aan het reizen is. Een typisch gevalletje van: WOW!!! Het meisje (waarvan ik de naam niet eens weet) is net vier dagen in Zuid-Amerika en spreekt geen woord Spaans. Dat gaat nog leuk worden voor haar de komende tijd. Hopelijk kan ze op haar weg toch nog wat woordjes oppikken anders ziet het eruit.
Om mijn honger te stillen haal ik ergens een grote pizza mozzarella die ik onderweg vanaf het busstation voor vier euro te koop zag staan. Voorwaarde is wel dat je de pizza afhaalt en dus niet in het restaurant opeet, dus mijn dag eindigt in het park met een pizza op mijn schoot. Het is een goede beslissing geweest om naar Mar del Plata te gaan, het is hier toch wel een stuk levendiger en gezelliger dan in Bahia Blanca.
Ik wordt wakker in een zonnig Mar del Plata en na het ontbijt ga ik op onderzoek uit in de stad. Pas nu valt me echt op hoe enorm veel appartementencomplexen er zijn hier, de ene flat is nog groter dan de andere. Op mijn wandeling kom ik natuurlijk onvermijdelijk op het strand uit, dat wat de stad zijn bestaansrecht geeft. Het is er gezellig druk, vooral ouders met kinderen, best vergelijkbaar met de situatie in Nederland. In mijn reisgids heb ik gelezen over hordes mensen die schouder aan schouder in het water staan, maar dat is gelukkig allemaal overdreven. Wellicht hebben meerdere mensen die reisgids gelezen en zijn ze uit angst voor drukte massaal weggebleven, waardoor ik het nu lekker rustig heb. Het kan ook komen doordat het donderdag is en het hier vooral in de weekenden volloopt, overmorgen zal ik het weten.
Ik loop over de boulevard langs het water en zie verschillende interessante dingen. Zo kom ik een paar vissers tegen die net hun avondmaaltijd aan het schoonmaken zijn. Vanaf de rotsen wordt op meerdere plekken geprobeerd een visje uit het water te halen. Ook kom ik langs een soort van kasteeltje. Het gebouw functioneert denk ik als een restaurant en is niet echt oud, maar de aantrekkelijke bouwstijl maakt dat verschillende mensen het met hun camera willen vastleggen, alsof het gaat om een oud fort. Geboeid door het succes van deze kitsch, volg ik hun voorbeeld. Wellicht kan ik zo thuis nog ontdekken wat men hier nu zo mooi aan vindt. Even verderop kom ik bij een ander stuk strand waar ook zwembaden zijn; wat een decadentie! Met een prachtige zee op steenworp afstand toch nog even een zwembad aanleggen, alsof de zee niet goed genoeg is. Maar ik vind het ook wel weer mooi om te zien, het natuurverschijnsel dat mens heet en het hier nodig vindt om een zwembad aan te leggen; fascinerend!
Ik loop terug naar mijn hostel via de stad en kom nog een aantal leuke bouwwerken tegen. Meest bijzonder is een grote toren die ik in de verte zie, waar ik (nieuwsgierig als ik ben) naartoe loop en kijk welke functie er eigenlijk in het gebouw zit. Het doet me denken aan de toren in Praag, maar ook aan de toren in Fantasialand. Het is kitsch ten top, maar wel mooie kitsch. Bij de toren tref ik veel toeristen aan en de deur staat open, dus ik besluit gewoon maar eens naar binnen te lopen. Ik wordt ontvangen door een aardige mevrouw die me zo de lift in begeleidt en voordat ik goed en wel door heb wat er aan de hand is sta ik al bovenin de toren van het uitzicht te genieten. Het blijkt hier om een grote watertoren te gaan die tevens dient als uitkijktoren. De toegang is gratis. De watertoren heeft een opslagcapaciteit van 500.000 liter en voorziet 70.000 mensen van water. Het uitkijkpunt bevindt zich op 74 meter boven zeeniveau. Ik heb dus een prachtig uitzicht over de omgeving. Vanuit de toren zie ik pas echt goed de omvang van de stad, die toch echt wel behoorlijk mag worden genoemd. Een leuk onverwachts tussendoortje dus hier, leuk dat mijn nieuwsgierigheid wordt beloond. Wie weet kom ik de komende dagen nog meer van dit soort dingen tegen in dit badoord. Mijn dag eindigt met een goedkope zelfgemaakte pasta bolognese en een stukje Argentijnse dans op de boulevard. Dat gaat Renee leuk vinden als ze hier is!
