Dag 155 tot 157: Kerst met Renee

Na 155 dagen is het moment dan eindelijk daar, vandaag haal ik Renee op van het vliegveld hier in Buenos Aires. De afgelopen dagen was het tropisch warm (36 graden Celcius), maar vannacht is het hard gaan onweren. Wanneer ik om 05.15 uur over straat naar de bushalte loop regent het pijpenstelen en mijn paraplu heb ik hard nodig. In het donker stap ik een half uurtje later doorweekt de bus in, dit is nu al de meest bijzondere eerste kerstdag ooit.

Een busrit van twee uur later kom ik rond 07.30 uur aan bij het vliegveld. Renee landt om 08.10 uur en dus moet ik 40 minuten wachten. De aankomsthal is niet groot en er staan ongeveer 50 lotgenoten om me heen die nauwlettend de schuifdeur in de gaten houden waardoor zo nu en dan een stewardess naar buiten komt. Pas om 08.50 uur zie ik Renee met haar karretje lopen. Het is toch wel grappig om haar zo ineens te zien hier na al die maanden. Echt emotioneel is ons weerzien overigens niet, Renee is een beetje ziek en erg moe van de lange vlucht en wil het liefst zo snel mogelijk naar bed. We eten even een tosti op de luchthaven en nemen dan de bus terug naar het centrum, weer een ritje van twee uur.

In de privékamer die ik voor ons geregeld heb liggen we de rest van de dag op bed. Renee heeft een beetje koorts en geen energie om de stad in te gaan. Ik heb al redelijk wat gezien de afgelopen dagen en hoef ook niet zo nodig de hort op. Tegen een uur of 18.00 nuttigen we ons kerstdiner op bed, wat bestaat uit een groentesoepje, wat soepstengels en pepernoten. De winkels zijn vandaag dicht en ik ben blij dat Renee nieuwe voorraden heeft meegebracht vanuit Nederland. Mijn sinterklaasfeest vier ik dit jaar dus wat later, op eerste kerstdag met een zak pepernoten in een hostel in Buenos Aires. In de avond ga ik nog even een blokje om, want heel de dag binnen zitten is toch wel erg frustrerend. Renee slaapt lekker bij terwijl ik in een kerk om de hoek plaatsneem voor de avondmis. Ik had geen idee dat er iets te doen zou zijn hier in de kerk (en dat er uberhaupt een kerk is), maar toen ik langs liep zag ik mensen naar binnen lopen en die ben ik gevolgd. Het resultaat is een mooi stukje kerkzang, uiteraard in de vorm van kerstliederen, uitgevoerd door een groot koor. Een mooie verrassing dus zo op de valreep, toch nog een beetje een kerstgevoel.

Op onze enige volle dag in Buenos Aires bezoeken we kerkhof Recoleta, de begraafplaats waar Evita ligt. In de loop van de ochtend stappen we in een redelijk volle metrowagon, druk maar niet drukker dan normaal. Vlak voordat we bij het kerkhof uitstappen word ik onderweg naar de deur omsingeld door rare jongeren. Ze zeggen of doen verder niet veel, maar draaien een beetje onnatuurlijk om me heen en kijken alsof ze niet helemaal 100% zijn. Ik stop mijn hand in de zak waar mijn camera zit zodat die niet gestolen kan worden en kijk een beetje schuw om me heen. Er gebeurt verder niets, maar wanneer we uitstappen duwt een jongen me tegen mijn schouder en kijk ik boos om. Wat een rare gasten, gelukkig heb ik mijn camera nog en is er verder niets gebeurd.

We bezoeken het kerkhof en weer zie ik de bekende pracht aan graven, de één nog mooi dan de ander. Dit kerkhof is een stuk beter bijgehouden dan het kerkhof dat ik eergisteren bezocht en er zijn veel meer toeristen. Het duurt niet lang voordat we het graf van Evita vinden, de vrouw van voormalig legerleider en president Juan Peron. Aan de hoeveelheid bloemen en toeristen bij het graf te zien is ze nog steeds populair en geliefd hier in Argentinië. Ik vind het graf overigens wel vrij donker en somber, vanwege het gebrek aan openingen en licht is er binnen in het graf niet veel te zien. We vermaken ons nog een tijdje op het kerkhof en verbazen ons over de creatieve tombes die we tegenkomen.

Om onze middag te vullen lopen we na het bezoek aan het kerkhof richting een groot park. Wanneer ik onderweg in een klein winkeltje mijn Metropasje wil opladen kom ik erachter dat het geld dat ik in mijn zak had gestopt er niet meer in zit. De ongeveer 250 pesos (ongeveer 40 euro) zijn als sneeuw voor de zon verdwenen en dat terwijl de zak waarin ik de briefjes had gestopt met klittebband dichtzit. Ik moet meteen denken aan de jongeren in de metro, ik ben gewoon bestolen zonder dat ik het in de gaten had. Ze moeten tijdens het uitstappen met wat duw-en trekwerk vakkundig het klitteband los hebben gemaakt (zonder geluid te maken!) en het geld eruit hebben gepakt. Daarnaast is het een zakje van mijn broek dat er niet echt uitziet alsof er geld in zit, helemaal niet omdat ik bewust geen portomonnee bij me had maar alleen een paar losse briefjes. Zo zie je maar weer hoe gehaaid die mannetjes zijn, ik wens ze alle ziektes toe die er bestaan. De ironie van het verhaal is dat ik nog wel het muntgeld in mijn zak heb zitten, dat was kennelijk te lastig en risicovol om te jatten. Omdat ik onderweg nog één peso op straat had gevonden hebben we nu 3 pesos (50 eurocent), precies geenoeg om twee bananen te kopen. We lopen terug naar ons hostel om geld te halen; Een heel eind zo zonder metro. Om onze dag toch nog een beetje goed te maken eten we een lekker stuk pizza en gaan we in de avond naar The Hobbit 3D. Een bioscoopkaartje kost hier maar 28 pesos (4,50 euro) dus dat is weer een meevaller.

We vertrekken vandaag naar La Plata, maar niet voordat we de wijk La Boca hebben gezien. Over ons bezoek aan de wijk kan ik redelijk kort zijn; We hebben het voetbalstadion van de Boca Juniors van buiten gezien (een belangrijke voetbalclub in Argentinië), maar verder viel het een beetje tegen. Hoofdattractie van de wijk is El Caminito, een wandelstraatje met gekleurde huizen. Op verschillende plekken wordt de Tango gedanst en kun je met poppen van voetballers op de foto, maar omdat we er struikelen over de toeristen vinden we het niet echt de moeite waard. We vertrekken dus maar snel naar La Plata, een kleinere stad 60 kilometer ten oosten van Buenos Aires, waar een vriend van me woont. Bij hem zullen we de komende dagen eten en slapen dus we zijn erg benieuwd.

We hebben enige moeite met het vinden van de bus naar La Plata (de haltes blijken niet allemaal in gebruik), maar uiteindelijk komen we rond 17.00 uur aan in La Plata. Vanaf het busstation lopen we met onze backpacks naar het huis van Ezequiel, een sympathieke jongen die ik samen met Jeroen in Mendoza heb leren kennen. Hij heeft zich aangeboden als gastheer en voordat we het weten lopen we samen met hem in het grote park in de buurt van zijn appartement. We krijgen een mooie eerste rondleiding door het stadje, waarbij we de dierentuin zien (van buiten), de sterrenwacht zien (van buiten) en de universiteit zien waar hij studeert (van binnen). Echt geweldig dat hij speciaal voor ons tijd vrij heeft gemaakt. Ook de komende dagen zullen we door Ezequiel rondgeleid worden in La Plata en omgeving, dus dat belooft wat.