Dag 159 tot 161: La Plata en Nieuwjaar

Een nieuwe dag in La Plata, een dag waarop we weer veel te zien krijgen. Eigenlijk zouden we alweer doorreizen naar Rosario vandaag, maar dat zou te gehaast voelen, omdat er erg veel te doen en te zien is hier in deze aangename stad. Daarnaast hebben we een prima en voordelig onderkomen bij onze vriend, die het ook leuk vindt dat wij er zijn. Vandaag bezoeken we Republica de los Ninos; een soort themapark dat halverwege de 20e eeuw is begonnen als een educatief liefdadigheidsproject, opgezet door niemand minder dan Evita. Republica de los Ninos is begonnen als een afgeschermde plek waar (wees)kinderen een tijd konden verblijven om te leren over de maatschappij. Het park is een weerspiegeling van de maatschappij, maar dan gerund door kinderen. Er is een brandweerkazerne, politiebureau, ziekenhuis, treinstation, tankstation, regeringsgebouw, stadhuis en ga zo maar door, allemaal bezet door kinderen die dus elk hun eigen functie hebben binnen het park. Alle gebouwen zijn vormgegeven op een manier die aantrekkelijk is voor kinderen, met torentjes, poorten en kantelen. En zo leefden hier dus 60 jaar geleden tientallen kinderen, die met elkaar een eigen republiek vormden. Op die manier konden ze leren wat er nodig is om een samenleving draaiende te houden en welke verantwoordelijkheden daarbij horen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het idee is eigen best briljant. Het is leuk om rond te lopen in het park, dat vandaag de dag alleen nog maar gebruikt wordt als een soort Disneyland met kermisattracties. Overal zie je kleurrijke kasteeltjes en tempels en de deurtjes en stoeltjes zijn allemaal gemaakt in kinderformaat. Er is ook een haventje met een mini-stoomboot, een rechtszaaltje en een mini-vliegveldje (niet in werking helaas). Later hoor ik het gerucht dat Walt Disney hier net na de opening is komen kijken en inspiratie heeft opgedaan voor zijn bekende pretparken. Of het waar is weet ik niet, feit is dat dit park werd geopend op 26 november 1951 en het eerste Disneypark pas op 17 juli 1955 en de gelijkenissen zijn groot. Het park is overigens wel toe aan een opknapbeurt, want wanneer we een ritje in de mini-stoomboot willen maken slaat net voor vertrek de motor af en moeten we de boot weer verlaten. Ook de gebouwen zijn niet meer wat ze gweest zijn; dakpannen liggen los en schilderwerk moet worden gedaan. Maar met een entree van slechts 10 pesos (1,70 euro) valt er ook niet veel te onderhouden. Een leuk stukje geschiedenis dus hier, maar wel jammer dat het park zijn oorspronkelijke functie een beetje heeft verloren.

Per trein keren we terug naar La Plata. Het blijft ongelooflijk dat hier een ritje van 20 minuten slechts 1 peso kost (15 eurocent). De treinstellen zijn wel redelijk vervallen en vies, maar wat wil je ook voor zo weinig geld. We eten met z’n drieën een halve kilo overheerlijk schepijs in het centrum en wandelen nog wat langs bijzondere gebouwen. Daarna keren we huiswaarts om ons klaar te maken voor de BBQ van die avond. Ezequiel was vergeten dat hij een etentje heeft met een stel collega’s van zijn opleiding (geneeskunde) en neemt ons mee als gasten. Erg leuk, want niet veel later zitten we aan tafel met verschillende studenten geneeskunde en de gastvrouw; het hoofd van een afdeling die zich specialiseert in oncologie. Het wordt een gezellige avond met interessante gesprekken. Zo praat ik lange tijd met de twee dochters van de gastvrouw (14 en 16 jaar oud) die erg goed engels spreken en via internet veel over de wereld weten. Ik hoor ook dat wanneer je als meisje in Argentinië 15 jaar oud wordt, dat je dan als cadeau mag kiezen tussen een reisje naar Disneyworld (Florida, USA) of een groot feest thuis. Een bijzondere keus vind ik, daar heb ik in Nederland nog nooit van gehoord. De meeste meisjes kiezen voor Disneyworld, wat ik later terugzie op foto’s bij een reisbureau, waarop tientallen Argentijnse tienermeisjes voor het bekende kasteel zitten. Het wordt een latertje die avond, rond een uurtje of 04.00 rijden we pas weer naar huis. Het was een boeiende dag en we hebben weer genoeg meegemaakt om een nachtje over te kunnen dromen.

Onze tijd in La Plata zit er alweer op; vandaag gaan we per bus naar Rosario. Omdat Ezequiel weer teruggaat naar San Nicolas en dat op onze route ligt, stappen we met z’n drieën in de bus. Onderweg drinken we nog wat Maté en vertellen Ezequiel en ik elkaar nog wat leuke grappen terwijl Renee haar schoonheidsslaapje houdt. Ik heb de afgelopen dagen veel geleerd over de Argentijnse cultuur en het (studenten)leven in La Plata. Het is erg leuk om zo ongelimiteerd vragen te kunnen stellen aan iemand en overal antwoord op te krijgen. Rond 20.00 uur komen we aan in San Nicolas en nemen we in de bus afscheid van onze vriend. Ik zeg hem dat hij altijd welkom is in Nederland, dus mocht hij ooit in de buurt zijn dan moet hij het zeker even laten weten. Hopelijk komt het er ooit van, het lijkt me leuk om hem een stukje Nederlandse cultuur mee te geven. Van buiten de bus zwaait Ezequiel ons met zijn vrienden uit, we lijken wel Sinterklaas en zijn pietermannen.

Nog geen half uur nadat we San Nicolas hebben verlaten zien we een prachtige zonsondergang. Zo eentje die je nog nooit eerder gezien hebt en die je met geen mogelijkheid op de foto krijgt zoals je hem werkelijk ervaart. Het lijkt wel een afscheidscadeautje van Ezequiel, een afscheidscadeautje zoals ik dat ook van mijn vader kreeg in Ushuaia. Om 21.30 uur komen we aan in Rosario en nemen we de bus naar ons hostel. Inchecken, douchen en naar bed!

Het is vandaag de laatste dag van 2012! We slapen uit en doen op ons gemak boodschappen. Omdat ik al een aantal weken een gat in mijn tand heb lopen we langs een tandartsenpraktijk, maar die is helaas niet open dus besluit ik te wachten tot na de feestdagen. Omdat we geen zin hebben om iets te gaan ondernemen vandaag luieren we lekker een beetje op onze kamer en koken we op ons gemak eten. We hebben al aan meerdere mensen gevraagd of, en zo ja waar, er iets te doen is vanavond tijdens de jaarwisseling, maar veel verder dan een bekend park komen we niet. Om 23.00 uur lopen we daarom met champagne, druiven en toastjes onder onze arm richting het bekende park. Het is een wandeling door een schimmige en compleet verlaten winkelstraat, niet echt gezellig. Het lijkt wel of we helemaal alleen zijn hier in deze stad, nergens een auto of stervende ziel te bekennen. Dat is trouwens niet helemaal waar, want we worden de gehele weg achtervolgd door een zwerfhond en moeten moeite doen om niet op de vele honderden kakkerlakken te gaan staan die we onderweg over de grond zien kruipen. Een rare oudejaaravond, ik heb ze gezelliger meegemaakt. We lopen tot aan het park, maar wanneer we erachter komen dat er echt niemand is en alles pikdonker is, lopen we maar weer snel terug naar ons hostel. Het is niet gezellig op straat en het voelt onveilig; De enige bewegende objecten zijn nu nog de zwerfhonden en wat zwervers die we zien rondzwalken. Dit jaar maar oud en nieuw vieren op het balkonnetje van ons hostel, daar is het tenminste veilig. We hebben het uiteindelijk best gezellig samen met de champagne, de druiven, de toastjes, het kaarslicht (dat steeds uitwaait) en radio 2 op de achtergrond, de internetklok telt voor ons af op fullscreen. Om middernacht proosten we op het nieuwe jaar en in de verte zien we wat siervuurwerk. Dat het jaar 2013, ondanks het gebrek aan mensen om ons heen op deze ietwat vreemde avond, toch maar een mooi en gezellig jaar mag worden. Volgend jaar weer lekker in Nederland vieren, of in New York op Times Square misschien…